Beperking non-concurrentiebeding

Een werknemer, die een non-concurrentiebeding in zijn arbeidsovereenkomst had, trad in dienst bij een directe concurrent van zijn ex-werkgever. Deze vorderde in kort geding dat de werknemer zijn werkzaamheden voor de concurrent zou staken op straffe van een dwangsom van € 5.000 per overtreding en € 1.000 per dag dat het non-concurrentiebeding werd overtreden. Bij zijn uitdiensttreding heeft de werkgever de werknemer erop gewezen dat hij aan het non-concurrentiebeding zou worden gehouden. De werknemer bestreed het beroep op het non-concurrentiebeding omdat zijn belang zwaarder moest wegen dan het te beschermen belang van de werkgever.

Uitgangspunt is dat partijen zijn gebonden aan hetgeen zij zijn overeengekomen. De kantonrechter kan een non-concurrentiebeding in een bodemprocedure geheel of gedeeltelijk vernietigen als de werknemer door het beding onbillijk wordt benadeeld. In kort geding kan de kantonrechter dat niet, maar kan hij wel een vordering van de werkgever om werkzaamheden die in strijd met het beding worden verricht te staken afwijzen. Er was sprake van een positieverbetering aangezien de werknemer bij zijn nieuwe werkgever als eerste monteur werkte en een hoger salaris had. Bij de ex-werkgever werkte hij als monteur onder leiding van een eerste monteur. De reden waarom de ex-werkgever de werknemer aan het non-concurrentiebeding wilde houden is dat beide werkgevers strijden om dezelfde opdrachten in de regio. Ook wilde de werkgever voorkomen dat zijn werknemers de indruk zouden krijgen dat zij ondanks hun non-concurrentiebeding zonder meer bij een concurrent in dienst konden treden.

De kantonrechter vond voldoende aannemelijk dat een beroep op vernietiging of beperking van het beding in een bodemprocedure zou slagen. De vorderingen tot het staken van de werkzaamheden en nakoming van het non-concurrentiebeding werden daarom afgewezen.